Γενάρης 1904
Αχ, οι νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
Που κάθομαι και ξαναπλάττω με το νου
Εκείνες τες στιγμές και σ'ανταμώνω
Κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία,
Κι ακούω τα πρώτα, κι ακούω τα πρώτα
Κι ακούω τα πρώτα.
Απελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού
Σαν φεύγει η οπτασία και μ'αφήνει μόνο
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική.
Πάνε τα δέντρα,
Πάνε οι δρόμοι,
Πάνε τα σπίτια,
Πάνε τα φώτα.
Σβήνει και χάνεται η μορφή σου,
Η ερωτική...
Που κάθομαι και ξαναπλάττω με το νου
Εκείνες τες στιγμές και σ'ανταμώνω
Κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία,
Κι ακούω τα πρώτα, κι ακούω τα πρώτα
Κι ακούω τα πρώτα.
Απελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού
Σαν φεύγει η οπτασία και μ'αφήνει μόνο
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική.
Πάνε τα δέντρα,
Πάνε οι δρόμοι,
Πάνε τα σπίτια,
Πάνε τα φώτα.
Σβήνει και χάνεται η μορφή σου,
Η ερωτική...
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Enero de 1904
Ay, las noches de este enero
En que me siento y recreo con la mente
Aquellos momentos y te encuentro
Y escucho nuestras últimas palabras
Y escucho las primeras, y escucho las primeras,
Y escucho las primeras.
En que me siento y recreo con la mente
Aquellos momentos y te encuentro
Y escucho nuestras últimas palabras
Y escucho las primeras, y escucho las primeras,
Y escucho las primeras.
Desesperadas noches de este enero
En que se va la visión y me deja solo,
Cómo se va y se diluye rápida.
Se van los árboles,
Se van los caminos,
Se van las casas,
Se van las luces.
En que se va la visión y me deja solo,
Cómo se va y se diluye rápida.
Se van los árboles,
Se van los caminos,
Se van las casas,
Se van las luces.
Se apaga y se pierde tu rostro
Erótico…
Erótico…
Constantinos P. Cavafis
