DON QUIJOTES
Los Don Quijotes avanzan y ven hasta la punta
de la lanza en la que colgaron, como bandera, la Idea.
Visionarios cortos de vista, no tienen una lágrima
para aceptar humanamente todo insulto vulgar.
Tropiezan con la Lógica y con los bastones de los demás,
ridículamente apaleados se arrastran por el medio del camino,
Sancho dice: "¿No te lo decía?". Pero ellos insisten
dignos de sus grandes proyectos y: "¡Sancho, mi caballo!".
Así, si Cervantes lo quiere... Yo los he visto,
en una insensible Vida, caballeros del Sueño
desmontar cobardemente y, con amargo suspiro,
con húmedos ojos, renunciar a las primeras quimeras.
Los he visto regresar -enloquecidos, bellos
reyes que batallaron por un reino inexistente-
y al sentir la burla que corre como púrpura,
¡mostrar al sol su inútil herida abierta!
Costas Cariotakis
"Don Quijotes" - Costas Cariotakis
Poema: Costas Cariotakis
Música: Zanos Micrútsikos
Intérprete: Mariza Koch
Οι Δον Κιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Ιδέα.
Κοντόφθαλμοι οραματιστές, ένα δεν έχουν δάκρυ
για να δεχτούν ανθρώπινα κάθε βρισιά χυδαία.
Σκοντάφτουνε στη Λογική και στα ραβδιά των άλλων
αστεία δαρμένοι σέρνονται καταμεσίς του δρόμου,
ο Σάντσος λέει δε σ' το 'λεγα; μα εκείνοι των μεγάλων
σχεδίων, αντάξιοι μένουνε και: Σάντσο, τ' άλογό μου!
Έτσι αν το θέλει ο Θερβάντες, εγώ τους είδα, μέσα
στην μίαν ανάλγητη Ζωή, του Ονείρου τους ιππότες
άναντρα να πεζέψουνε και, με πικρήν ανέσα,
με μάτια ογρά, τις χίμαιρες ν' απαρνηθούν τις πρώτες.
Τους είδα πίσω να 'ρθουνε -- παράφρονες, ωραίοι
ρηγάδες που επολέμησαν γι' ανύπαρχτο βασίλειο --
και σαν πορφύρα νιώθωντας χλευαστικιά, πως ρέει,
την ανοιχτή να δείξουνε μάταιη πληγή στον ήλιο!
Κώστας Καρυωτάκης
Σ' ευχαριστούμε πολύ για το ποίημα, Δημήτρη!
Los Don Quijotes avanzan y ven hasta la punta
de la lanza en la que colgaron, como bandera, la Idea.
Visionarios cortos de vista, no tienen una lágrima
para aceptar humanamente todo insulto vulgar.
Tropiezan con la Lógica y con los bastones de los demás,
ridículamente apaleados se arrastran por el medio del camino,
Sancho dice: "¿No te lo decía?". Pero ellos insisten
dignos de sus grandes proyectos y: "¡Sancho, mi caballo!".
Así, si Cervantes lo quiere... Yo los he visto,
en una insensible Vida, caballeros del Sueño
desmontar cobardemente y, con amargo suspiro,
con húmedos ojos, renunciar a las primeras quimeras.
Los he visto regresar -enloquecidos, bellos
reyes que batallaron por un reino inexistente-
y al sentir la burla que corre como púrpura,
¡mostrar al sol su inútil herida abierta!
Costas Cariotakis
"Don Quijotes" - Costas Cariotakis
Poema: Costas Cariotakis
Música: Zanos Micrútsikos
Intérprete: Mariza Koch
Οι Δον Κιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Ιδέα.
Κοντόφθαλμοι οραματιστές, ένα δεν έχουν δάκρυ
για να δεχτούν ανθρώπινα κάθε βρισιά χυδαία.
Σκοντάφτουνε στη Λογική και στα ραβδιά των άλλων
αστεία δαρμένοι σέρνονται καταμεσίς του δρόμου,
ο Σάντσος λέει δε σ' το 'λεγα; μα εκείνοι των μεγάλων
σχεδίων, αντάξιοι μένουνε και: Σάντσο, τ' άλογό μου!
Έτσι αν το θέλει ο Θερβάντες, εγώ τους είδα, μέσα
στην μίαν ανάλγητη Ζωή, του Ονείρου τους ιππότες
άναντρα να πεζέψουνε και, με πικρήν ανέσα,
με μάτια ογρά, τις χίμαιρες ν' απαρνηθούν τις πρώτες.
Τους είδα πίσω να 'ρθουνε -- παράφρονες, ωραίοι
ρηγάδες που επολέμησαν γι' ανύπαρχτο βασίλειο --
και σαν πορφύρα νιώθωντας χλευαστικιά, πως ρέει,
την ανοιχτή να δείξουνε μάταιη πληγή στον ήλιο!
Κώστας Καρυωτάκης
Vienen hoy estos versos de Cariotakis a "La Pasión Griega" como regalo de nuestro lector y amigo griego Dimitris, en cuyos blogs "All Time Classics..." y "DreamWorks" encontrarán, entre otras muchas cosas, buena música y excelentes fotografías.
Σ' ευχαριστούμε πολύ για το ποίημα, Δημήτρη!